پانتومیم

پانتومیم

اگر بخواهیم پانتومیم را ریشه یابی کنیم باید برگردیم

به زمان انسانهای اولیه ؛ قبل از پیدایش خط و گفتار

زیرا آنها برای ارتباط با هم

و راضی نگه داشتن نیروهای فوق بشری دست به اجرای مراسمات

و حرکات خاصی می زدند

اما اگر به صورت اجرایی و شکل تئاتری آن را پی بگیریم به روم می رسیم.

در روم رقاصی به اسم تلستس بود که همه از حرکات اعجاب آور او که

چگونه بدون کلام

داستان ها (مخصوصا داستانهای حماسی وجنگی)را به تصویر می کشید

تعریف می کنند.

این هنر در واقعه نوعی ارتباط هنری

بدون کلام و با اغراق است که دارایه روشهای مختلفی است

میم؛لامیم؛میمودرام؛میمودینامیک؛باله و…

از جمله رشته های پانتومیم است که هر کدام روی خاص دارد.

در تعریف پانتومیم به تعریف یک سردار رومی بسنده می کنیم

که می گوید:پانتومیم یعنی سخنگوترین دستها

موزون ترین انگشتها و پر معناترین سکوتهاست.

مارسل مارسو فرانسوی از بزرگان این هنر است.

در ایران هم اشخاصی چون سیروس شاملو؛علیرضا خمسه

و ناصر آقایی این هنر را به خوبی عرضه کرده اند.