هر که شد محرم دل در حرم یار بماند وان که این کار ندانست در انکار بماند اگر از پرده برون شد دل من عیب

یه پنکه انگلیسی که آویزون ِ از زمینو آسمون ِ آبُدان موج مونه گرفته لا به لا ابرا گیر دادُم به خودم تا آفتاب بتون

می‌دانم حالا سالهاست که دیگر هیچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد حالا بعد از آن همه سال، آن همه دوری آن همه صبوری من دیدم از

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم اصلا به تو افتاده مسیرم که بمیرم یک قطره آبم که در اندیشه دریا افتادم و باید